Dotychczasowe życie Hermiona spędziła w malutkiej, zaniedbanej klatce. Przyjechała do nas z bardzo długimi pazurkami. Przez pewien czas martwiło nas to, że żaden wolontariusz nigdy nie przyłapał jej przy misce, ale śledztwo wykazało, że malutka jest tak zestresowana, że je tylko jak nikt nie patrzy. Hermiona pomału przekonuje się do człowieka, choć bywa niezadowolona, gdy ktoś niepotrzebnie próbuje ją głaskać. ;) Potrzbuje czasu by nabrać zaufania.