Gofer wraz z kolegą został porzucony w wynajmowanym mieszkaniu.

Królik przyjechał do nas jako jeden wielki kołtun, dosłownie cała jego sierść była filcem, a golenie go zajęło nam około 5 godzin. Pozbyliśmy się także zlepu sierści, kału i siana, a raczej kamienia, który ciążył królikowi pod ogonem. Goferek już odrasta i ukazuje nam piękną, długowłosą sierść. 

Od początku bał się ludzi i był wycofany. Włożyliśmy dużo pracy w tego pięknego kawalera i teraz to uszak, który jako jeden z pierwszych wita wolontariuszy opierając się łapkami o klatkę. Nie lubi gwałtownych ruchów, więc trzeba podchodzić do niego ze spokojem, ale widać, że głaskanie sprawia mu dużą przyjemność.

Wadą Goferka jest bycie uszastym brudaskiem, wywala ziółka z miski i w niej siada, oraz czasami się w nią załatwia. W nowym miejscu ma tendencję do znaczenia terenu moczem, ale umie kuwetować i zachowuje czystość w swojej klatce.

Gofer choruje na wadę serca, jaką jest kardiomiopatia rozstrzeniowa. Polega ona na tym, że jedna z komór serca się nie domyka. Dodatkowo zmaga się z nadczynnością tarczycy. Leczenie polega na codziennym, dożywotnim podawaniu jednej tabletki królikowi i kontrolowanie tarczycy oraz serduszka co jakiś czas. 

Królik jest gotowy do pójścia do domu.