Czoko wziął się nie wiadomo skąd, to znaczy został kilka dni wcześniej znaleziony na łąkach. Szczęście w nieszczęściu, że dał się złapać, bo na wolności nie przeżyłby zbyt długo...

Czoko to młody, drobny samczyk. Sierść ma króciutką i aksamitną, jakby jego drzewo genealogiczne usiane było samymi brązowymi reksami.

Czoko nie znosi brania na ręce - szarpie się, wierzga i drapie, jak gdyby od tego zależało jego życie, natomiast uwielbia głaskanie. Potrafi godzinami lezeć plackiem na sofie ożywiając się tylko, gdy kończy sie głaskanie. Kocha drapanie po czole - nieruchomieje wtedy i przymruża ze szczęścia oczy.

 Ładnie je siano i nie wybrzydza jakoś nadzwyczajnie w innych potrawach, chociaż paprykę uznał za wysoce obrzydliwą i niejadalną. Jest po wstępnym przeglądzie weterynaryjnym i wygląda na to, że nic mu nie dolega.